Gisteravond vierden de teleurstellingen hoogtij en dus zat een ‘fatsoenlijke’ terugblik er niet echt in. Twee keer tref je een tegenstander die – met alle respect – waarschijnlijk ergens in de onderste regionen gaat eindigen, twee keer ben je de bovenliggende partij en twee keer beloon je jezelf niet waardoor je na twee wedstrijden nog op 0 punten staat.

Afgeven op individuen of zelfs het complete elftal heeft dan ook geen enkele zin, want het spel is gewoon naar behoren: veldoverwicht gezien, genoeg (uitgespeelde) kansen, er wordt ook echt wel hard gewerkt, maar het schort gewoon aan doelpunten.

Toegegeven, het zat Helmond Sport zeker in de eerste helft niet mee. Jong AZ liet Helmond Sport veelvuldig aan de bal komen en loerde zelf op de counter. Via zo’n counter werd het eenmaal gevaarlijk in de eerste helft: Barasi produceerde op aangeven van Duin een rollertje, waar Havekotte geen problemen mee had. Helmond Sport zette daar een aantal goede mogelijkheden tegenover, maar trof tot driemaal het houtwerk. Eerst was het Reith die na een combinatie met Van Landschoot dichtbij, maar zijn gekrulde inzet met links raakte de bovenkant van de lat.

Diezelfde lat stond de openingstreffer van Van Keilegom in de weg, die na een fout in de opbouw een poging waagde vanaf een meter of 20. In de blessuretijd van de eerste helft was Jelle Goselink ook nog heel dichtbij de openingstreffer, maar zijn kopbal eindigde op de paal. Dat het bij rust 0-0 stond was zonder enige twijfel een Godswonder, waar vooral Jong AZ zich uiterst gelukkig mee mocht prijzen.

In de tweede helft leek Helmond Sport de duimschroeven nog verder aan te draaien. Jong AZ kreeg nog amper lucht en het was wachten tot de openingstreffer zou vallen.