Gisteravond vierden de teleurstellingen hoogtij en dus zat een ‘fatsoenlijke’ terugblik er niet echt in. Twee keer tref je een tegenstander die – met alle respect – waarschijnlijk ergens in de onderste regionen gaat eindigen, twee keer ben je de bovenliggende partij en twee keer beloon je jezelf niet waardoor je na twee wedstrijden nog op 0 punten staat.
Afgeven op individuen of zelfs het complete elftal heeft dan ook geen enkele zin, want het spel is gewoon naar behoren: veldoverwicht gezien, genoeg (uitgespeelde) kansen, er wordt ook echt wel hard gewerkt, maar het schort gewoon aan doelpunten.
Toegegeven, het zat Helmond Sport zeker in de eerste helft niet mee. Jong AZ liet Helmond Sport veelvuldig aan de bal komen en loerde zelf op de counter. Via zo’n counter werd het eenmaal gevaarlijk in de eerste helft: Barasi produceerde op aangeven van Duin een rollertje, waar Havekotte geen problemen mee had. Helmond Sport zette daar een aantal goede mogelijkheden tegenover, maar trof tot driemaal het houtwerk. Eerst was het Reith die na een combinatie met Van Landschoot dichtbij, maar zijn gekrulde inzet met links raakte de bovenkant van de lat.
Diezelfde lat stond de openingstreffer van Van Keilegom in de weg, die na een fout in de opbouw een poging waagde vanaf een meter of 20. In de blessuretijd van de eerste helft was Jelle Goselink ook nog heel dichtbij de openingstreffer, maar zijn kopbal eindigde op de paal. Dat het bij rust 0-0 stond was zonder enige twijfel een Godswonder, waar vooral Jong AZ zich uiterst gelukkig mee mocht prijzen.
In de tweede helft leek Helmond Sport de duimschroeven nog verder aan te draaien. Jong AZ kreeg nog amper lucht en het was wachten tot de openingstreffer zou vallen.
Dat zou uiteindelijk snel genoeg gebeuren: Jong AZ kreeg de bal niet weg en Van Landschoot schoot de bal onder de doelman door.
Je had het idee dat als Helmond Sport door zou drukken, dit Jong AZ snel zou bezwijken. Helaas drukte Helmond Sport onvoldoende door en daar betaalde het de prijs voor: via de eerste goede aanval van de tweede helft van de Alkmaarse formatie was het Fedde de Jong die raak knikte en dus kon Helmond Sport weer van voren af aan beginnen.
Na de 1-1 was het wederom Helmond Sport dat via de ingevallen Seys en Lont de kansen kreeg. De grootste kans was nog voor Goselink, die vanaf 11 meter mocht aanleggen nadat Seys onderuit geveegd werd toen hij snel en kort wegdraaide bij zijn directe tegenstander. Wat er door Goselink z’n hoofd spookte, of wat er precies fout ging is een raadsel, maar zijn dramatisch ingeschoten penalty rolde een meter langs het Alkmaarse doel.
Met een 1-1 gelijkspel tegen deze tegenstander zou je eigenlijk al niet tevreden mogen zijn, maar goed, dan ben je in ieder geval van die hatelijke 0 af. Het leek ook in 1-1 te eindigen, totdat Taabouni een geniaal hakje in petto had en daarmee Buurmeester in stelling bracht om de winnende achter Havekotte te schieten, die tot nu toe geen gelukkige indruk achterlaat.
0 uit 2 dus. Dat zijn de keiharde cijfers na twee potten.
Ondanks dat deze realiteit in strijd is met iedereens verwachtingen, is er nog geen reden tot paniek. Met dit voetbal gaan die (doel)punten vanzelf komen.
Taak aan ons om ons te behouden van morren richting de spelersgroep en om gewoon volle bak achter onze club te blijven staan. Nu hebben ze ons nodig, dus nu moeten we ons van onze beste kant laten zien.
Dus hop, die auto in en naar Maastricht toe vrijdag!