Het beker avontuur van Helmond Sport zit er weer op. In Groningen was de plaatselijke FC een paar maatjes te groot.
De 4-0 uitslag kent een geflatteerd karakter, maar toch waren de krachtsverhoudingen goed zichtbaar in de Euroborg.
Nondeknaken wat een kut eind weg dat Groningen, maar dat maakte de gezelligheid er in de We Are Helmond-bus niet minder om.
Veel gelachen, veel gedronken en zelfs een pubquiz afgewerkt.
Prima heenreis dus en toen begon de ellende. Eerst de mededeling dat er geen vlaggen mee naar binnen mochten, want waren niet aangemeld.. Daarna echt ’n godvergeten grote hoeveelheid trappen omhoog om in een uitvak te belanden waarin je door de netten heen heel weinig ziet. Zat ellende en dan moet de wedstrijd nog beginnen.
En het begin van die wedstrijd was nog best aardig. Sterker nog: Jossue Dolet kreeg de eerste kans met een volley die over ging.
De eerste echt goede kans van Groningen ging er wel in: Postema kon afwerken.
Goed: 1-0 achter. Kan gebeuren, dus scherp zijn en op zoek naar kansen op de gelijkmaker.
Daar dacht Maxime de Bie anders over, want vanaf de aftrap leverde hij de bal in bij Postema, die Irandust op Havekotte afstuurde en hem beheerst af zag ronden en dus was een 0-0 stand in anderhalve minuut ineens een 2-0 achterstand.
Groningen was uiterst effectief in de eerste helft, want toen de bal van de voet van Van der Sluijs sprong, was het opnieuw Postema die dit kleine foutje genadeloos afstrafte en dus ging Helmond Sport met een ietwat geflatteerde 3-0 stand de kleedkamer in.
De tweede helft was dus niets meer en niets minder dan een formaliteit.
Boessen koos ervoor om wat jongens een kans te geven, zo bracht hij Breugelmans, Fosu-Mensah en Houttequiet. Groningen wisselde ook, onder meer Strand-Larsen kwam het veld in, die later de 4-0 eindstand op het bord zou koppen.
Helmond Sport probeerde de eer nog wel te redden, maar Groningen was gewoon een paar maatjes te groot.
Ondanks ’n kansloze nederlaag toch ’n super awayday met een lekkere sfeer in het uitvak.